CCM de index van de weergavekwaliteit van cameramodule
August 23, 2021
CCM de index van de weergavekwaliteit van cameramodule
1: Weergaveuniformiteit (Hoek die in de schaduw stellen)
Testomgeving: whiteboard testomgeving
wegens de verhouding van de cameralens, is wordt verkregen de lichte die energie door elk deel van de oppervlakte van de beeldsensor verschillend, wat tot het verschil in helderheid en kleur van de vier hoeken of de periferie en het centrum van het beeld, d.w.z., de ongelijkheid van het beeld, zoals aangetoond in het cijfer leidt.
1.1Brightness uniformiteit
1.2 kleurenverschil
2: Geometrische vervorming
Testomgeving: De kaarttestomgeving van de vervormingstest.
De geometrische die vervorming, of de vervorming, verwijzen naar een soort aberratie dat de gelijkenis van het objecten beeld verliest door de verandering van vergroting met de verhoging van het gebied van mening wordt veroorzaakt, dat slechts de vorm van het beeld beïnvloedt en niet de scherpte van het beeld beïnvloedt.
De positie inzake het beeldvliegtuig is verschillend, en er zijn verschillende vergrotingen. Daarom objecten komt de misvorming voor, wat in vatvervorming en speldenkussenvervorming verdeeld is.
2.1 algoritme
2.2 algoritme 2
Deze methode is eigenlijk gebaseerd op het principe van beeldcorrectie. Het vervormde beeld wordt verbeterd volgens het wiskundige afbeeldingsverband tussen het vervormde beeld en het verbeterde beeld:
De afbeelding van om het even welk punt (x, y) in het vervormde beeld in de positie (X, Y) van het verbeterde beeld
De positie van het vervormingscentrum (x0, y0)/(X0, Y0), op dit ogenblik x0=X0, y0=Y0;
Pixelverhouding van het verbeterde beeld K (mm/pixel)
3: De restauratie van de beeldkleur
Testomgeving: de kaarttestomgeving van de kleurentest.
3.1 RGB kleurenmodel
3.2 HSV-kleurenmodel
De kleur kan door hue/H (tint/Tint), saturation/S (zuiverheid/Verzadiging) en brightness/V (lichtheid/Waarde) worden beschreven.
Om het even welk gekleurd die licht door het menselijke oog wordt gezien is het gecombineerde effect van deze drie kenmerken, die de drie elementen van kleur zijn. De tint is direct verwant met de golflengte van de lichte golf, en de helderheid en de verzadiging zijn verwant met de omvang van de lichte golf.
De kleurenverzadiging vertegenwoordigt vividness van de kleur van het playbacklicht, dat van grayscale in de kleur afhangt. Hoger grayscale, lager de kleurenverzadiging, en vice versa.
RGB en HSV-kleurruimte
De tinth parameter vertegenwoordigt kleureninformatie, d.w.z., de positie van de spectrumkleur. Deze parameter wordt vertegenwoordigd door een hoek, en groen rood, en het blauw wordt gescheiden door 120 graden. De complementaire kleuren zijn apart 180 graden.
De zuiverheid S is een verhouding waarde die zich van 0 tot 1 uitstrekken, die als verhouding tussen de zuiverheid van de geselecteerde kleur en de maximumzuiverheid van de kleur wordt uitgedrukt. Wanneer S=0, slechts grijze schaal.
Lichtheid V vertegenwoordigt de helderheid van de kleur, die zich van 0 tot 1 uitstrekken. Één nota te nemen van ding: Er is geen direct verband tussen het en lichtintensiteit.
3.3 laboratoriumkleurruimte
De RGB wijze is een bijkomende kleurenwijze voor de lichtgevende schermen, terwijl de Laboratoriumwijze zich niet op licht of pigment baseert. Het wordt bepaald door de Internationale Commissie op Verlichting (Cie) om alle kleuren theoretisch te omvatten die door het menselijke oog kunnen worden gezien. Kleurenwijze.
Het gebruikt L*, a*, en b* drie wederzijds loodrechte gecoördineerde assen om een kleurruimte te vertegenwoordigen. De L*-as vertegenwoordigt lichtheid, met zwarte bij de bodem en het wit bij de bovenkant; +a* vertegenwoordigt magenta, - a* vertegenwoordigt groen; +b* vertegenwoordigt geel, en - b* vertegenwoordigt blauw. De a*-as is de rood-groene as, en de b*-as is de geel-blauwe as.
Het laboratorium heeft drie kanalen, die een beeld van de Laboratoriumwijze maken, waarvan u kunt vinden dat de kanalen van a en B-bijna niet te onderscheiden zijn. Zij bepalen slechts het kleurendeel van het beeld, maar niet de morfologische details van het beeld. Daarom is de kleur in het beeld van de Laboratoriumwijze het afzonderlijk van het niveau, dat van RGB verschillend is. Dit laat de grijze kromme en de kleurenkromme toe om afzonderlijk worden aangepast. Wanneer de gebruiker de grijze kromme aanpast, wordt het kleurendeel niet beïnvloed, zodat kunt u L zonder kleureninformatie slechts gebruiken. *The het kanaal bepaalt de helderste en donkerste waarden van het beeld.
Op deze wijze, kunt u sommige onrustige en onderbroken kleuren tijdens het proces van de kleurencorrectie vermijden, en u kunt het beeld slechts op het l-kanaal ook scherpen om het algemene subtiele niveau van het beeld te benadrukken.
De l-component in de Laboratoriumkleurruimte wordt gebruikt om de helderheid van het pixel te vertegenwoordigen, en de waardewaaier is [0.100], welke middelen van zuivere zwarte aan zuiver wit; een middel de waaier van rood tot groen, en de waardewaaier is [127, - 128]; B vertegenwoordigt de waaier van geel aan blauw, en de waardewaaier is [127, - 128].
3.4 de analyse van de kleurenreproductie
om de capaciteit van de kleurenrestauratie van de cameraweergave te testen, werd de 24 de kleurenkaart van de kleurennorm genomen in verschillende kleurentemperatuur/de lichtbronomstandigheden, en gemiddeld R, G, B werd van elk kleurenblok geanalyseerd, en het werd omgezet in de Laboratoriumkleurruimte. De standaardkleur van de kaart wordt vergeleken en berekend:
De fout van de naamrestauratie, de fout van de kleurkwaliteitrestauratie, de totale fout van de kleurkwaliteitrestauratie en de totale fout van de kleurenrestauratie.
4: Witbalans
Testomgeving: whiteboard testomgeving.
De kleurentemperatuur vertegenwoordigt de componenten van het spectrum, de kleur van licht. Een lage kleurentemperatuur wijst erop dat er vele long-wave lichte componenten zijn; wanneer de veranderingen van de kleurentemperatuur, de verhouding van de drie primaire kleuren in de lichtbron zullen veranderen, en de verhouding van de drie primaire kleuren moet worden aangepast om het kleurenevenwicht te bereiken. Dit is de technologie van de witbalansaanpassing.
In het milieu van verschillende kleurentemperatuur, zou het beeld wit moeten zijn als u een wit voorwerp fotografeert
4.1 de vertoning van de witbalanswaarde
Onderschep een gebied in het beeldgebied, bereken de RGB gemiddelde waarde R, G, B van het interval, en zijn witbalans is:
Onder de verschillende milieu's van de kleurentemperatuur, wanneer aanstekend witte of neutrale grijze voorwerpen, wanneer de verhouding van de drie primaire kleuren het kleurensaldo bereikt, de Witbalanswaarde aan 0 dicht is; wanneer het een bepaalde waarde groter dan 0 overschrijdt, wijst het erop dat de witbalans slecht is.
4.2 witbalans RGB grafische weergave
Ook in verschillende kleur volgen de temperatuurmilieu's, wanneer het verlichten van een wit of neutraal grijs voorwerp, een gespecificeerde weg (zoals een rechte lijn) in zijn weergave, is het wegpunt de X-coördinaat, en R, G, en B-de waarden van elk pixel op de weg zijn de drie die grafieklijnen door de y-coördinaat worden gevormd erop wijzen dat de drie krommen samen overlappen, erop wijzend dat de RGB kleuren evenwichtig zijn.
5: Dynamisch bereik
Testomgeving: de testomgeving van de grijs-schaalkaart.
Het dynamische bereik drukt de capaciteit van een beeldsensor uit om zowel lichte als donkere voorwerpen in dezelfde foto te vangen. Het wordt gewoonlijk gedefinieerd als logaritme van de verhouding van het helderste signaal aan het donkerste signaal (het niveau van de lawaaidrempel), en 54dB wordt gewoonlijk gebruikt als algemeen doel van commerciële beeldsensoren. index.
Een beeldsensor met een breder dynamisch bereik kan betere prestaties in heldere lichte die milieu's verstrekken (bijvoorbeeld, zullen de foto's met een smallere dynamisch bereiksensor worden genomen in helder licht „gewassen of vaag“ lijken.
5.1 Grayscale-beschrijving
De achtergrondkleur van de grijze grafiek van de schaaltest is middelgrote grijs. Op de benaderende voorwaarde om een geheel te nemen, worden 20 grijze schalen uit een totaal van 256 grijze schalen van RGB (0, 0, 0) aan RGB (255, 255, 255) uniform gehaald. Gebruik 20 rechthoekige blokken met hetzelfde gebied om de bovengenoemde 20 niveaus van grijs respectievelijk te vullen. De bezinningsdichtheid van elk niveau verschilt door 0,1. De bezinningsdichtheid die aan de drie kaliberbepalingen van A, M en B in de grafiek beantwoorden is 0,05, 0,75 en 1,65. Zij vertegenwoordigen hoogtepunten, neutrale grays en schaduwen. De achtergronddichtheid is hetzelfde als het m-punt.
5.2 Grayscale-krommebeschrijving
6: Weergaveresolutie (Resolutie)
Testomgeving: de testomgeving van de definitiekaart.
Eerst, in het algemeen, is de het schieten afstand wanneer het testen van de resolutie gelijk aan de nadrukafstand van de module, d.w.z., wanneer het testen van de resolutie, de module wordt geplaatst bij de nadrukafstand om het testdoel te schieten.
De testkaart keurt gewoonlijk de ISO12233-testkaart of andere aangepaste testkaarten goed, en het metingsalgoritme keurt over het algemeen MTF, TV_Line, SFR goed.
6.1 TV_Line (Transmissielijn die pulseren)
De volledige naam van TV-Lijn is Transmissielijn Pulseren, ook bekend als „fonteinkaart“, eenheid: „lijnaantal“. Het betekent dat van de horizontale richting, het gelijkwaardig is aan het oprichten van elke rij van aftastenlijnen, en dan vermenigvuldigt de beeldverhouding om een horizontale bus te vormen, die de horizontale resolutie wordt genoemd. Het verschil tussen beeldsamenstelling en pixel: TV-de Lijn betekent TV-lijn, die wordt gebruikt om de capaciteit te meten „om de details van het onderwerp“ te ontbinden; de pixel zijn kleine punten van diverse kleuren. De meer pixel, het meer beeld kunnen worden geplaatst. Groter het klaarsel. Allebei kunnen een beeld vormen, maar het principe om een beeld te vormen is verschillend: TV-de Lijn is imaged door lijnen, terwijl de pixel door punten imaged zijn.
TV-de lijn wordt hoofdzakelijk gebruikt voor het subjectieve testen. wegens de brede toepassing van computers, wordt het aantal TV-lijnen ook ontdekt door de software van de beeldverwerking.
Het algoritme van de beeldverwerking
De aftastenlijn door lijn in de richting van TV-Lijn, analyseert de grijze niveaukromme van elke lijn, vindt het eerste derivaat en tweede derivaat respectievelijk, en bepaalt uit de grens van de lijn volgens de verandering van het derivaat, d.w.z., „telling“ het aantal lijnen op dit ogenblik; Het aftasten, analyseert en verwerkt, en „aantallijnen“ tot de „aantallijnen“ niet kunnen worden geteld.
Gebruiken van de „fonteinkaart“ aan maatregel is meer intuïtief, maar het is verwant met of de testkaart in het beeldgebied volledig is, en de milieu-eisen zijn lichtjes hoger. Er zijn meer Japanse en Koreaanse fabrikanten en eindklanten.
6.2 MTF (de Functie van de Modulatieoverdracht)
MTF is de afkorting van de Functie van de Modulatieoverdracht in het Engels, en de Chinees is de Functie van de Modulatieoverdracht. De functie dat de veranderingen van de modulatiegraad met de ruimtefrequentie de de overdrachtfunctie van de modulatiegraad wordt genoemd, die de capaciteit beschrijft om ruimtedetails te onderscheiden, worden en de eenheid uitgedrukt in line/mm.
De functie van de modulatieoverdracht is gelijkaardig aan het concept contrast, en zijn wiskundige expressie is als volgt:
Het vertegenwoordigt in tegenstelling de verandering na het schieten met de camera. Als MTF=1, het betekent dat de beeldkwaliteit zeer hoog is en de transmissie is fundamenteel lossless. Het meet de overdrachtcapaciteit van de lens om het originele beeld in het specifieke beeld om te zetten.
In het daadwerkelijke testproces, worden de hieronder getoonde draadparen gewoonlijk gebruikt voor analyse en berekening.
In het bovengenoemde cijfer, is de bovenkant het originele beeld, en die de bodem is het beeld door de camera wordt genomen. Men kan zien dat de rand van het lijnpaar duidelijk vaag na het overgaan door de lens is, en dichter en vager het lijnpaar, lager het corresponderen MTF.
De MTF-test is verwant met of de testkaart in het beeldgebied volledig is, dat door binnenlandse CCM fabrikanten wordt gebruikt;
6.3 SFR (Ruimteweergavekarakteristiek)
Fr is de afkorting van Ruimterrequency-Reactie, die hoofdzakelijk wordt gebruikt om het effect op één enkel beeld te meten aangezien de lijn van ruimtefrequentie stijgt. In het kort, is SFR een andere manier om MTF uit te drukken.
De testmethodes omvatten spleet, speldepriktest en schuine randtest. Nochtans, wordt de hypotenusatest gewoonlijk gebruikt. Deze methode vereenvoudigt voor een groot deel het testproces en vereist geen hoge testomgeving.
Wanneer het uitdrukken van cameraafbeeldingsresolutie, worden MTF50 of MTF50P gewoonlijk gebruikt.
MTF50 vertegenwoordigt de overeenkomstige ruimtefrequentie wanneer MTF 50% van de maximumwaarde is (d.w.z., MTF=0.5).
Tijdens beeld die schieten, kan de module van de beeldverwerking het beeld scherpen, dat de waarde van MTF zal beïnvloeden. om zulk een effect te vermijden, bepaalt men dat MTF50P 50% van maximumdieMTF van het beeld door de camera wordt genomen is. Overeenkomstige ruimtefrequentie.
SFR is vrij abstract, en het wordt gebruikt door Europese en Amerikaanse fabrikanten en eindklanten.
6.4 samenvatting
Daarom wanneer het selecteren van de algoritmen van MTF en TV_Line-, is het noodzakelijk de grootte van de testkaart volgens het gebied van mening van de cameramodule nauwkeurig om te berekenen, zodat het beeldgebied van de testkaart van het scherm enkel volledig is. De lezing moet op dit ogenblik in de correcte resolutiewaarde worden omgezet.
wegens de lens, hebben de verschillende posities van het resulterende beeld verschillende beelddefinities. Daarom wanneer het meten, kies verschillende beeldposities. Voor TV_Line en SFR, moet het zelfs afzonderlijk langs de verticale en horizontale richtingen worden gemeten.
MTF en TV_Line zijn verwant met of de testkaart in het beeldgebied volledig is, en de milieu-eisen zijn lichtjes hoger;
SFR heeft niets met of te doen de testkaart volledig in het beeldgebied is en geen hoge milieu-eisen vereist.
7: Optische afbeeldingstabilisatietest
Testomgeving: de testomgeving van de definitiekaart.
Wanneer het simuleren van het jittermechanisme van de cameramodule, is de positiemeting van het doelpunt op de testkaart herhaalde veelvoudige tijden, en de positieverandering van het doelpunt wordt berekend om het effect van optische anti-schok te evalueren.
7.1 testmodel
7.2 testproces